Największą zaletą biodegradowalnych materiałów opakowaniowych jest to, że są one łatwe do degradacji i nie zanieczyszczają środowiska ekologicznego. Materiał ten nie tylko utrzymuje funkcję i charakterystykę tradycyjnych materiałów, ale także może być rozwinięty i zmniejszony w naturze bez interwencji człowieka po użyciu, aby ponownie zintegrować z naturalnym środowiskiem ekologicznym w postaci struktury molekularnej. Tworzenie tego materiału polega na dodaniu ilościowych dodatków w procesie produkcyjnym, zgodnie z potrzebami opakowania, które może dodać skrobię, witaminy, biologiczne degradantów, aby zmniejszyć stabilność materiału.
Obecnie opracowywane są rozpuszczalne w wodzie folie z tworzyw sztucznych, opracowywane materiały biidegradowalne na bazie strobów i degradowalne tworzywa sztuczne. Na przykład kwas polilemowy (PLA) jest dobrym materiałem biodegradowalnym, który składa się głównie z buraków, kukurydzy, ziemniaków i trzciny cukrowej oraz innych organizmów. Jest fermentowany w celu wytwarzania kwasu mlekowego, tworząc w ten sposób kwas politowy. Poli (kwas mlekowy) ma dobrą kompatybilność, dobrą biodegradowalność, przepuszczalność powietrza i przepuszczalność tlenu. Jego głównym zakresem aplikacji to opakowanie, jednorazowe pudełko fast foodów i tak dalej.
Materiał opakowania można traktować na różne sposoby po użyciu, niezależnie od tego, czy jest to degradacja, czy leczenie spalania, nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska, produkty degradacji są również zieloną ochroną środowiska.
Obecnie zakres zastosowania kwasu polilaktycznego jest stosunkowo niewielki, głównie ze względu na jego słabą odporność na uderzenie i silną kruchość, która nie może bezpośrednio zaspokoić praktycznych potrzeb zastosowania. Dlatego należy przeprowadzić dalsze badania i rozwój tego materiału, aby poprawić jego wydajność zastosowania poprzez interwencję fizyczną lub chemiczną. Na przykład można dodać elastyczne polimery i dodatki, aby poprawić wydajność PLA i dodatkowo promować rozwój materiałów kompozytowych PLA.